کد مطلب:3734 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

براي كم كردن و جلوگيري تا حد امكان از خستگيهاي روحي و عاطفي چه بايد كرد؟

قلب و روح انسان حالات متفاوتي چون اقبال، ادبار، حيات، مرض وموت دارد، كه آنچه شما در سؤالتان به دنبال آن هستيد در قلبي ميتوان جستجو كرد كه زنده باشد و هيچ مشكلي در آن پيدا نشود. استاد مصباح در كتاب پند جاويد جلد 1 با اشاره به حديثي از اميرمؤمنان كه ميفرمايند احي قلبك با لموعظه توضيح دادند كه بهترين راه براي اينكه دل زنده بشود اين است كه انسان موعظه گوش كند و يا موعظه بخواند- و انسان ميتواند واعظ خود باشد و مفاهيمي را به خود القاء و تلقين كند و به ياد خود آورد، در آن جايي كه كه انسان توجهش را به موعظه معطوف ميدارد، احساسي ميكند حالتي در نهاد او ظهور مييابد كه باعث ميشود دل و باطن در جهت خاصي فعال گردد، مثلاً قبلاً تنبل بود و تمايل نداشت نافله بخواند حال با شنيدن موعظه تمايل پيدا ميكند. و گاه گرايشهاي نا مطلوب در وجود آدمي بروز ميكند كه به يك معني دل زنده است ولي به طرف شيطان ميرود كه حضرت علي(در ادامه گويند و امته بالزهد روش اينست كه انسان التذادهاي مادي را كم كند، وقتي التذادهاي مادي زياد شود، زياد بخورد، زياد حرف بزند، زياد خيال كند و ... به حالات شيطان مبتلا ميشود، در ادامه حضرت علي( ميفرمايند و قَوه باليقين و نوّره بالحكمه با يقين دل را تقويت و با حكمت آنرا منور ساز،... براي قوت دل از بعد علمي يقين به باورها كار ساز است.

حال با توجه به آنچه گذشت، براي جلوگيري از خستگي روحي بايد به حالات دل توجه نمود، اولاً- در حال اقبال دل سراغ عمل رفت و تلاش نمود كه چنين حالتي را براي خود گسترش دهيم، ثانياً- عوامل خستگي روح را بايد شناخت و به درمان آن پرداخت.

گاه عوارض تاثيرگذار در جسم بر روح انسان اثر ميگذارد، مثلاٌ وقتي زياد بخورد، تمايل به فعاليت ندارد، گاه افكار و خيالاتي روحيه يأس را بر انسان حاكم ميكند و گاه عدم علاقه و انگيزه كافي نداشتن در موضوعي كه در آن احساس خستگي نموده است، اگر اين عوامل را بشناسيم و با هركدام از راه خود مبارزه كنيم، ميتوان به ميزان قابل توجهيخستگي روحي را كاهش داد.